| تعیین میزان عدم تمرکز در نظام برنامه ریزی درسی و ارائه راهکار مطلوب |
| کد مقاله : 1398-5THEEPCK-FULL |
| نویسندگان |
|
سمانه مرادی1، ژیلا کاردان حلوایی *2 1استادیار، گروه آموزش علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، صندوق پستی 889-14665 تهران، ایران. 2استادیار- گروه آموزش علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، صندوق پستی 889-14665 تهران، ایران |
| چکیده مقاله |
| برخلاف تصور غالب دست اندرکاران نظام های متمرکز برنامه ریزی درسی، این نظام ها در عمل غیرمتمرکزند. برنامه های درسی محصول نظام های متمرکز، در محیط های متعدد اجرا (مدارس)، دستخوش تغییراتی می شوند که گریزناپذیرند. هر برنامه ای حتی در متمرکزترین حالت خود متاثر از دخل و تصرف معلمان است. این پژوهش با هدف تعیین میزان عدم تمرکز در نظام برنامه ریزی درسی و ارائه راهکار مطلوب انجام شده است. طرح پژوهش کمی از نوع پیمایشی می باشد. از بین جامعه معلمان تعداد 307 نفر از معلمان از طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب گردید. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آمار توصیفی و استنباطی صورت پذیرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که میزان آزادی عمل معلمان در سازگار نمودن عناصر برنامه ریزی درسی با شرایط کلاسی در سطح متوسط (بر اساس شاخص 50%) می باشد. بالاترین میزان آزادی عمل معلمان در عنصر راهبردهای تدریس و پایین ترین میزان آزادی عمل معلمان در عنصر ارزشیابی بود. همچنین بین میزان آزادی عمل معلمان مدارس دولتی و غیرانتفاعی در سازگار نمودن عناصر برنامه ریزی درسی به جز عنصر مواد و منابع آموزشی تفاوت معنی داری وجود نداشت. بنابراین حتی در یک نظام به ظاهر متمرکز معلمان به عنوان ارائه دهندگان برنامه درسی دراجرای برنامه های درسی تجویزی بر اساس شرایط خاص، دخالت های خاصی انجام می دهند. لذا ضروری است که اقداماتی در جهت افزایش مشارکت معلمان در برنامه ریزی درسی صورت گیرد. |
| کلیدواژه ها |
| نظام برنامه ریزی درسی، عدم تمرکز، مشارکت معلمان |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |
